Τμήμα Γ1

Τμήμα Γ2

Κάνετε κλικ με το ποντίκι πάνω στο αυγό, για να διαβάσετε το άρθρο

Καλό Πάσχα 🙂 

O αυτισμός μέσα από την τέχνη, το χάρισμα της διαφορετικότητας? Από παιδιά, οι μεγαλύτεροι μας μάθαιναν να είμαστε σωστοί και ?καθώς πρέπει?. Να φερόμαστε και να σκεφτόμαστε δηλαδή φυσιολογικά. Έτσι κι εμείς σαν παιδιά φανταζόμασταν πως σίγουρα υπάρχει ένα είδος ανθρώπου -του τέλειου- που πρέπει να γίνουμε όταν θα μεγαλώσουμε, για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι άνθρωποι.

Μεγαλώνοντας όμως μαθαίνουμε από μόνοι μας πως κανένας μας δε μοιάζει με τον άλλον. Και κυρίως, πως ο τέλειος άνθρωπος ?δεν υπάρχει. Όλοι είμαστε πολύ διαφορετικοί. Μια διαπίστωση πολύ?. μοναχική . Κάποιοι άνθρωποι αυτό το γνωρίζουν ήδη από τη στιγμή που έρχονται στον κόσμο?.Ποιος μπορεί να πει πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι;
Άνθρωποι διαφορετικοί, άνθρωποι με αδυναμίες, άνθρωποι με χαρίσματα?

O Stephen Wiltshire γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 24 Απριλίου του 1974. Είναι ένας καλλιτέχνης που σχεδιάζει και ζωγραφίζει λεπτομερή πανοράματα πόλεων. Το 2006 του απονεμήθηκε βραβείο για τις υπηρεσίες προς τον κόσμο της τέχνης. Το έργο του είναι δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο, και αποτελείται από μια σειρά σημαντικών συλλογών.
Η μοναδικότητα του ξεδιπλώνεται μέσα από την τέχνη του και τις σπάνιες δεξιότητες του.

Τα πρώτα χρόνια

Σαν παιδί εμφάνιζε καθυστερήσεις στην ανάπτυξη του. Δεν είχε καθόλου ομιλία και δεν μπορούσε να κάνει σχέση με άλλους ανθρώπους. Ζούσε αποκλειστικά στο δικό του κόσμο. Στην ηλικία των 3 ετών διαγνώστηκε αυτισμός.

Οι πρώτες λέξεις

Στην ηλικία των πέντε ετών, ο Stephen στάλθηκε σε ένα σχολείο στο Λονδίνο, όπου το διδακτικό προσωπικό παρατήρησε ότι το μόνο παιχνίδι που απολάμβανε ήταν το σχέδιο! Οι εκπαιδευτές τον ενθάρρυναν να μιλήσει αφαιρώντας του προσωρινά προμήθειες τέχνης, έτσι ώστε να αναγκάζεται να το απαιτεί λεκτικά. O Stephen απάντησε κάνοντας ήχους και τελικά, πρόφερε την πρώτη λέξη του ? ?Χαρτί?. Σύντομα επικοινωνούσε με τον κόσμο μέσα από τα σχέδια του. Έμαθε να μιλάει πλήρως στην ηλικία των εννέα. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ζώα και αμερικανικά αυτοκίνητα και λέγεται ότι έχει μια εγκυκλοπαιδική γνώση γύρω από αυτά.

Η τέχνη του

Όταν ήταν περίπου επτά, έδειχνε γοητευμένος σκιαγραφώντας σημαντικά κτίρια του Λονδίνου. Όταν κάποτε είδε ένα βιβλίο με φωτογραφίες που απεικόνιζαν τις κτιριακές καταστροφές από τους σεισμούς, άρχισε να δημιουργεί λεπτομερή αρχιτεκτονικά σχέδια πόλεων. Έχει ιδιαίτερο ταλέντο στο ρεαλιστικό σχέδιο και αποδίδει ακριβείς αναπαραστάσεις των πόλεων, συνήθως μετά από μια σύντομη παρατήρηση τους από πτήση με ελικόπτερο! Ο ίδιος είναι γνωστός πλέον, ως ?ανθρώπινη κάμερα?!Τα σχέδια αυτά έδειχναν μια αριστοτεχνική προοπτική, μια παιχνιδιάρικη γραμμή και αποκάλυπταν μια έμφυτη καλλιτεχνία. Η απόδοση τους είναι τόσο λεπτομερής που έχει παρατηρηθεί ότι θυμάται με ακρίβεια μέχρι και τον αριθμό των παραθύρων από τους ουρανοξύστες!!

Η καριέρα

Ένας από τους δασκάλους του έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο πρόσωπό του Stephen και πρόβαλε το έργο του σε διαγωνισμούς τέχνης παιδιών, από τους οποίους ο Stephen συγκέντρωσε πολλά βραβεία. Το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης σύντομα εκτινάχτηκε σε εθνικό επίπεδο και από 7 χρονών ο Stephen Wiltshire έκανε τα πρώτα του βήματα για την έναρξη της δια βίου καριέρας του.
Σύντομα όλοι μιλούσαν πιθανότατα για τον καλύτερο ?μικρό? καλλιτέχνη στη Βρετανία!
Στην πορεία της ζωής του και με τη βοήθεια ανθρώπων της τέχνης, σπούδασε σχέδιο και ζωγραφική. Κατάφερε να κερδίσει πολλές διακρίσεις και έγραψε τρία βιβλία που έγιναν μπέστ σέλλερς.
Τα έργα του αποκαλύπτουν τη μυστηριώδη δημιουργική ικανότητα του να συλλάβει την ευαισθησία του κτιρίου και αυτό που καθορίζει το χαρακτήρα της τέχνης του. Είναι αυτή η ιδιοφυία που τον καθιστά απόμακρο και παρέχει σ ?αυτόν την ιδιότητα του καλλιτέχνη. ?Για ένα παιδί που κάποτε ήταν κλειδωμένο μέσα στο σπίτι, στη φυλακή του δικού του κόσμου, χωρίς να μπορεί να μιλήσει, ανίκανος να ανταποκριθεί στην κοινωνική επαφή με τους άλλους, αυτή η συναρπαστική ανάπτυξη της γλώσσας, το γέλιο και η τέχνη δεν μπορεί να είναι παρά ένα θαύμα ?.

Το μουσικό του ταλέντο

 Ενώ οι εκπαιδευτικοί του είχαν καταλάβει από καιρό ότι του άρεσε να τραγουδάει, η έκταση του μουσικού ταλέντου του δεν ήταν αμέσως εμφανής. Σύντομα όμως ανακαλύφθηκε η πρόσθετη ικανότητα του καλλιτέχνη στο τραγούδι!

Ενώ τα άτομα με αυτισμό συχνά δεν καταλαβαίνουν ή δεν αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, ο Stephen φαινόταν σε θέση να μεταφέρει την ιστορία της μουσικής στο ακροατήριο και έτσι κατάφεραν να ερμηνεύσουν τα συναισθήματα του ? μια ικανότητα που γοήτευσε τους ψυχολόγους και την ιατρική κοινότητα.

Η έκθεση ρεκόρ!

Τα έργα τέχνης του Stephen εκτίθενται συχνά σε χώρους σε όλο τον κόσμο.
Στα τέλη του 2003 πραγματοποίησε την πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση των έργων του, που εκτείνονται σε μια περίοδο 20 ετών. Πάνω από 40.000 επισκέπτες παρακολούθησαν την έκθεση, σπάζοντας τα ρεκόρ επισκέψεων της γκαλερί!

Πολλοί παρατηρητές έχουν επισημάνει ότι ο Stephen έχει μια ισχυρή προσωπικότητα και μια ισχυρή αίσθηση του χιούμορ, που δεν παρατηρείται συχνά σε άτομα με αυτισμό! Εμφανίζεται συχνά κάνοντας αυτοσχέδιες απομιμήσεις τραγουδιστών  και διασκεδάζοντας! Αυτήν την περίοδο κατοικεί στο Δυτικό Λονδίνο με τη μητέρα του, συνεχίζοντας το έργο του?..διαφορετικός, ευτυχής και χαρισματικός. Ένας υπέροχος άνθρωπος?

Ο Ανρί ντε Τουλούζ Λωτρέκ ήταν Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης και σχεδιαστής . Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1864 στη Νότια Γαλλία.

Ο Ανρί ντε Τουλούζ Λωτρέκ είχε αριστοκρατική καταγωγή. Ο πατέρας του ήταν ο Κόμης Alphonse και η μητέρα του η Κόμισσα Adel. Ήταν πάντα φιλάσθενος και έπειτα από δυο ατυχήματα στα 12 και 14 του χρόνια, που έσπασε το αριστερό και το δεξί του πόδι αντίστοιχα, η ανάπτυξη των ποδιών του σταμάτησε και έμεινε σχεδόν νάνος (είχε μόλις 1,50 μ. ύψος). Σε πολύ μικρή ηλικία εκδηλώθηκε το ταλέντο του και η κλίση του στη ζωγραφική. Πήρε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στο Ρενέ Πρενστό και στις  σχολές των μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής,Λεόν Μπονά και Φερνάν Κορμόν. Η μαθητεία κοντά σ ΄αυτούς δεν επέδρασε καθόλου στο ύφος του Λοτρέκ, αντίθετα έδειξε μια αποστροφή στην ακαδημαϊκή ζωγραφική .Τα έργα του είναι εμποτισμένα από τα στοιχεία της καρικατούρας και του κωμικού στοιχείου.

Το 1885 εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτη και άρχισε να συχνάζει σε θέατρα , χορευτικά κέντρα .Τα περισσότερα από τα έργα του απεικονίζουν προσωπικότητες  της εποχής , όπως ο Όσκαρ Ουάιλντ,η Σάρα Μπερνάρ κ.α.

Από το 1891 άρχισε να ασχολείται με τη λιθογραφία, την οποία επέβαλε ως  μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης. Παρουσίασε πολλές λιθογραφίες και λευκώματα και φιλοτέχνησε πολλές αφίσες και γελοιογραφίες για περιοδικά.

Συνεργάστηκε με το πειραματικό θέατρο ?Έργο? και φιλοτέχνησε γι΄ αυτό πολλά προγράμματα έργων και σκηνικά. Το πάθος του για το ποτό και ο χαρακτήρας του συνέτειναν πολύ ώστε να πλαστεί ένας θρύλος γύρω από το όνομά του που σε συνδυασμό με το σατιρικό χαρακτήρα των έργων του έκαναν πολλούς από τους συγχρόνους του να υποτιμήσουν την καλλιτεχνική αξία του έργου του.

Το έργο του είναι μια ευφυής εναρμόνιση της ρεαλιστικής παράδοσης του 19ου αι. Των καλλιτεχνικών ρευμάτων της εποχής του και της τεχνοτροπίας των Γιαπωνέζικων ξυλογραφιών.

Το έργο του μπορεί να παραβληθεί με εκείνο των Ντεγκά, Γκογκέν,Φορέν και των λαμπρότερων ιμπρεσιονιστών της εποχής του. Διακρίνεται από μια οικονομία στην σύνθεση του έργου, από αυθόρμητη οργάνωση των θεμάτων και εκμετάλευση της γραμμής,του χρώματος και του σχήματος,στοιχεία που χρησιμοποιούσε  ο Λοτρέκ τόσο για την εκφραστική δυνατότητα που του έδιναν,όσο και για την απόδοση της λεπτομέρειας. Ο Λοτρέκ μπορεί να θεωρηθεί πρόδρομος της αφηρημένης τέχνης του 20ου αι. αφού το έργο του επέδρασε στο κίνημα της ?αρ νουβό? και στους  μεγάλους καλλιτέχνες των αρχών του αιώνα (Πικάσο).Μαζί με τον Σεζάν, τον βαν Γκονγκ και τον Γκογκέν, θεωρούνται οι σημαντικότεροι εκφραστές της μετ-ιμπρεσιονιστικής εποχής.  Το όνομά του όμως συνδέθηκε περισσότερο με τον τομέα της αφίσας, ως διαφημιστικού μέσου,και τη συμβολή του στην κατεύθυνση αυτήν επηρέασε τους μεταγενέστερους καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με την αφίσα. Λίγο πριν το θάνατό του, τον έβαλαν σε σανατόριο. Εκεί η υγεία του δεν άντεξε τις επιπλοκές από το αλκοόλ και τη σύφιλη. Πέθανε σε ηλικία 36 ετών.

Μετά το θάνατό του, η μητέρα του χρηματοδότησε τη δημιουργία μουσείου στη γενέτειρά του. Το Μουσείο Toulouse-Lautrec διαθέτει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του καλλιτέχνη.