Απόκριες στο σχολείο μας
Τσικνοπέμπτη στο σχολείο μας
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων οργάνωσε τη γιορτή της Τσικνοπέμπτης. Έψησε και πρόσφερε σουβλάκια και χυμούς στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς. Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες, τσικνίσαμε, γιορτάσαμε, χορέψαμε.
Σας ευχαριστούμε!!!
Και δύο φωτογραφίες που …δανειστήκαμε από την κα Λίτσα Γιτάκου, που δημοσίευσε για τη Δημοτική Ραδιοφωνία Πρέβεζας
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ Η/ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ -ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ-ΑΠ1» (MIS 446745) ΚΑΙ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ Ή/ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ-ΑΠ 6,8,9» (MIS 5000043) TOY Ε.Π. «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ» ΤΟΥ ΕΣΠΑ 2014-2020
Η Ένταξη και η Ανάπτυξη του Σχολείου για Όλους (Inclusive education) θεωρείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ ως μία από τις σημαντικότερες εκπαιδευτικές προτεραιότητες και προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της ποιότητας και της ισότητας στην εκπαίδευση και την καλύτερη προώθηση των εκπαιδευτικών ευκαιριών για μαθητές με αναπηρία και ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της κοινωνικής συνοχής.
Η παρούσα Πράξη προσπαθεί να αντιμετωπίσει το μείζον θέμα για το εκπαιδευτικό σύστημα και κρίσιμο ζήτημα για το κοινωνικό κράτος και την κοινωνική συνοχή σε περιόδους οικονομικής κρίσης, που είναι η ουσιαστική ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα και η υποστήριξη για επιτυχή συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία των μαθητών με αναπηρία, ή/και εκπαιδευτικές ανάγκες.
Η Πράξη αφορά στον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση της εκπαίδευσης των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μέσω της αναδιάρθρωσης του ρόλου των Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΣΜΕΑΕ) και της μετατροπής τους σε Κέντρα Υποστήριξης Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΕΑΕ), της σύστασης Σχολικών Δικτύων Εκπαίδευσης και Υποστήριξης (ΣΔΕΥ) και της λειτουργίας των Επιτροπών Διαγνωστικής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης (ΕΔΕΑΥ) για τη διαγνωστική εκπαιδευτική αξιολόγηση και τη συνεχή υποστήριξη των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών καθώς και την παραπομπή τους στα Κέντρα Διάγνωσης Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) για γνωμάτευση όταν, παρά την υποστήριξη στο σχολείο τους, συνεχίζουν να έχουν δυσκολίες μάθησης ή συμπεριφοράς ή ένταξης στο σχολικό περιβάλλον.
Ειδικότερα στοχεύει:
- Στην ενδυνάμωση του γενικού σχολείου ώστε να λειτουργεί για όλους τους μαθητές χωρίς διακρίσεις, να διευκολύνει την πρόσβαση και συμμετοχή των μαθητών με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και να προλαμβάνει τη σχολική αποτυχία και τη σχολική διαρροή.
- Στην αλλαγή σχέσης του γενικού σχολείου και του Κέντρου Διάγνωσης Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) με το ειδικό σχολείο μετατρέποντας το ειδικό σχολείο σε κέντρο έγκαιρης υποστήριξης των γενικών σχολείων, των μαθητών τους και των οικογενειών των μαθητών της περιοχής του.
- Στη διασφάλιση της επαρκούς στελέχωσης των Ειδικών Διεπιστημονικών Επιτροπών Αξιολόγησης και Υποστήριξης (ΕΔΕΑΥ) και των Κέντρων Διάγνωσης Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) με στόχο την αποτελεσματικότερη διεπιστημονική υποστήριξη των μαθητών με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Διανομή φρούτων
Γιορτή Χριστουγέννων 2015
Την Χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου μας για το 2015, παρουσίασαν οι μαθητές της Β? τάξης. Υλοποίηθηκε με την βοήθεια των δασκάλων των δύο τμημάτων Θάλεια Ηλιάδου και Χρυσούλα Γεωργιάδου και τον δάσκαλο του τμήματος Ένταξης Βέλλιο Λάμπρο. Επίσης συνεργάστηκε η μουσικός του σχολείου μας Μυζίκου Ελένη.
Χριστούγεννα 2015!
Μέρες χαράς! Μέρες γιορτινές! Ανοίγουν οι καρδιές και οι αγκαλιές!
Έτσι και στο σχολείο μας…
…Στολίσαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε και με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων μοιράστηκαν δώρα και γλυκίσματα.
…Και δεν ξεχάσαμε τους συνανθρώπους μας, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Με μεράκι και χαρά οι μαθητές της Στ’ τάξης με την βοήθεια της κας Ιωάννας Μαργέλη εκπαιδευτικό Εικαστικών, οργάνωσαν ένα bazaar με δημιουργίες τους, για να προσφέρουν χαμόγελο.
Τιμώντας την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Στέλιος Κυριακίδης, ο άνθρωπος που έτρεξε για ένα ολόκληρο λαό
Το 1946, ο 36χρονος Στέλιος Κυριακίδης αποφάσισε να συμμετάσχει στον περίφημο 50ο Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης, μετά από τιμητική πρόσκληση των διοργανωτών. Τα γεγονότα, ότι λόγω της κατοχής ήταν αδύναμος και υποσιτισμένος, ότι είχε πέντε χρόνια να αγωνιστεί σε μαραθώνιο και η έλλειψη προπόνησης, προκαλούσαν τη σύζυγό του: «Είσαι τρελός; Έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι θα πεθάνεις». Έτσι ξεκίνησε τις προπονήσεις ακόμα και μέσα στο χιόνι, ενώ κάποια στιγμή λιποθύμησε από εξάντληση.
Στις 4 Απριλίου 1946, επιβιβάστηκε σε αεροπλάνο πετώντας για Αμερική. Στην Αμερική οι γιατροί πίστευαν πως θα πέθανε από εξάντληση κατά τη διαδρομή, καθώς ήταν εξαιρετικά αδύναμος και καχεκτικός. Προπολεμικά ο Κυριακίδης είχε συμμετάσχει στο Μαραθώνιο της Βοστώνης του 1930, εγκαταλείποντας λόγω των καινούργιων αθλητικών υποδημάτων που του είχαν χαρίσει οι Έλληνες ομογενείς, τα οποία τον πλήγωσαν. Κατά την παραμονή του εκεί, υποσχέθηκε ότι δεν θα εγκατέλειπε λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ήρθα να τρέξω για επτά εκατομμύρια Έλληνες».
Κατά τις 12.00 στις 20 Απριλίου 1946, δόθηκε η εκκίνηση του μαραθωνίου. Κύριοι διεκδικητές της νίκης ο Αμερικάνος Τζόνυ Κέλυ και ο Καναδός Ζεράντ Κοτέ. Ο Κυριακίδης, ακολουθώντας σωστή τακτική, τερμάτισε πρώτος με χρόνο 2.29.27 που αποτέλεσε τον καλύτερο στην Ευρώπη.
Ο Τζόν Κέλυ όταν ρωτήθηκε γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα, είπε: «Πως θα μπορούσα να κερδίσω αυτόν τον αθλητή; Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για μια ολόκληρη πατρίδα. Οι Αμερικάνοί τον αποκάλεσαν απόγονο του Φειδιππίδη και σε ερώτηση του τέθηκε τι ήθελες να κάνουμε για σένα, ενώ του προσφέρθηκαν χρήματα για να γίνει επαγγελματίας αθλητής, απάντησε: «Για μένα τίποτα. Μόνο για την Ελλάδα». Ο Στέλιος Κυριακίδης μετά τον αγώνα έμεινε για ένα περίπου μήνα στην Αμερική, αποσκοπώντας σε συγκέντρωση βοήθειας για την Ελλάδα, καθώς η νίκη του είχε προκαλέσει συμπάθεια σε Αμερικανούς και κυρίως σε Έλληνες ομογενείς. Το ποσό που συγκεντρώθηκε ήταν 250.000 δολάρια, ενώ η οικογένεια Λιβανού έστειλε δύο πλοία με είδη πρώτης ανάγκης (τρόφιμα, ρούχα και τρόφιμα). Η βοήθεια ονομάστηκε «πακέτο Κυριακίδη». Στις 23 Μαΐου 1946 ο Κυριακίδης επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ένα εκατομμύριο Έλληνες τον υποδεχθήκαν με τιμές ήρωα. Για πρώτη φορά στην κατοχή φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη προς τιμή του.
Μαραθώνιος
Ένας αγώνας που συμβολίζει τη ζωή μας? στην αρχή όλα μοιάζουν ρόδινα, λόγω άγνοιας κινδύνου. Ο εφηβικός παρορμητισμός μας οδηγεί να πατάμε γκάζι, περνάνε τα πρώτα χιλιόμετρα και δεν το καταλαβαίνουμε, έχουμε δυνάμεις και πολύ παρέα στο δρόμο, συνεχίζουμε να καταπίνουμε χιλιόμετρα και η κούραση γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Οι άνθρωποι γύρω μας λιγοστεύουν, υπάρχουν στιγμές που το χαμόγελο επανέρχεται από τη συμπαράσταση που ρουφάμε από τους ανθρώπους στην άκρη του δρόμου. Και μετά πάλι μόνοι με τον ήλιο και την υγρασία να μας δυσχεραίνουν την προοπτική να προσεγγίσουμε τον αρχικό μας στόχο. Κάποια στιγμή τα πόδια δεν μπορούν άλλο ούτε για να ξανασηκωθούμε, οπότε δεν μας επιτρέπεται ούτε και να πέσουμε και τότε εμφανίζεται ο πιο πολύτιμος αρωγός, η ψυχή, που θα μας οδηγήσει στον τερματισμό με μάτια δακρυσμένα.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ευλογία που μπορεί κανείς να νοιώσει. Τελικά δε μετράει το ταξίδι ούτε ο προορισμός. Μετράει να μπορεί να γελάει κανείς στο τέλος της εκάστοτε διαδρομής ζωής. Να γελάει, με ιδρωμένα μάτια μπροστά στα μάτια όλων, ειδικά αυτών που αγαπάει και πάνω απ? όλα μπροστά στο κακό μας εαυτό που κοιτάει απορημένα με πρησμένα από τα τελευταία χτυπήματα στην περίπτωση του μάτια έχασε την πιο κρίσιμη μάχη που είχε συνηθίσει να κερδίζει. Αυτό είναι τελικά ο μαραθώνιος ? η νίκη απέναντι στο εαυτό μας
Επιμέλεια άρθρου: Καραμούτσος Παναγιώτης
Τιμώντας την 28 Οκτωβρίου 1940
…Η Εθνική Λυρική Σκηνή στο σχολείο μας… (β’ μέρος)
… Δύο μέρες καταπληκτικής εμπειρίας!
Ειδικά για τους μαθητές της Ε’ και της ΣΤ’ τάξης!
Σπουδαίοι ηθοποιοί, τραγουδιστές, μουσικοί, χορευτές μας ταξίδεψαν στον μαγικό κόσμο της όπερας!
Το σχολείο μας γέμισε χρώματα. Γέμισε μουσική και νότες!
Οι ψυχούλες των παιδιών μας φωτίστηκαν!
Φωτίστηκαν από το δημιουργικό φως της όπερας!
Από ένα φως που μόνο η τέχνη ξέρει να προσφέρει!